سیاه كولی، خَر پِشت (به گویش مازندرانی)

بدن این ماهی دراز و کشیده و طول آن چهار برابر ارتفاع آن است. سر اندکی مخروطی و تیز است. دهان تحتانی و نیمه هلالی است. دارای دندان‌های حلقی یک ردیفی با فرمول ۵-۵ می‌باشد. باله مخرجی در پشت خط عمود فرضی باله پشتی قرار دارد و بعد از باله‌های لگنی نیز کیل وجود دارد که از فلس پوشیده نشده‌است. قاعده باله مخرجی آن بزرگتر از قاعده باله پشتی است. حداکثر طول و وزن در آن به ترتیب 50 سانتی‌متر(طول رایج 20 الی 30 سانتی متر) و 1.4 کیلوگرم به ثبت رسیده است.(وزن رایج 60 تا 300 گرم) عمر این ماهی 15 سال است.

پراکنش :

در حوضه جنوبی دریای خزر، مهاجرت این ماهی در فصل بهار صورت می‌گیرد. معمولاً زمستان را در دریا سپری می‌کند و در اواخر اسفند یا اوایل فروردین، به آب‌های کرانه‌ای و سپس به رودخانه‌هایی نظیر (چالوس رود، آستارا چای، بابل رود، رود تالار، خیررود، گرگان رود، رود اترک، رود قراسو و رودخانه نکا) جهت جفگیری وتخمریزی وارد می‌شود.

تغذیه :

معمولاً از موجودات کفزی و بیشتر از نرم‌تنان، کرم‌ها و نوزاد حشرات تغذیه می‌کند.

تولید مثل :

زمان تخم‌ریزی بر حسب دمای آب ماه‌های اردیبهشت تا تیر است. محل تخم‌ریزی در ناحیه‌ای از رودخانه است که از گیاهان آبزی پوشیده شده است. تخم‌ریزی معمولاً در شب و توام با سرو صدا بوده و به دفعات بر روی سنگ وگیاهان آبزی صورت میگیرد. دوره انکوباسیون تخم‌ها بر حسب دمای آب از 5/2-10 روز می باشد. لاروها فاقد اندام چسبناک بوده و تا اتمام مواد غذای موجود در کیسه زرده خود را میان سنگ‌ها مخفی می‌کنند. میزان هم آوری مطلق در این ماهی 15000 تا 20،000عدد است. هنگام تخم‌ریزی باله‌ها به رنگ قرمز و لبه آزاد باله پشتی و باله سینه‌ای تیره می‌شود. همچنین شکم این ماهی به رنگ نارنجی و پشت و پهلوها به رنگ تیره در می‌آید.

بهترین روش صید ورزشی:

تکنیکهای انتظاری (کاسی و ریسه شناور(فلوتر))، با تکنیک فلای فیشینگ و پشه مصنوعی هم قابل صید است.

بهترین طعمه ها برای صید:

ماگوت، میگوی ساحلی (رش)،لارو حشرات و انواع نان و خمیر اسانسدار گندم و جو وبرنج.

بهترین زمان صید ورزشی :

بهترین فصل صید سیاه کولی در رودخانه و تالابها اواسط بهمن ماه تا اواخراردیبهشت ماه و از اواسط تیر ماه تا اواخر مهرماه می باشد .